Tweede dag in Varanasi

Het is 4.30 uur. Tijd om op te staan voor de boottocht over de Ganges om de ochtendrituelen mee te maken. Helaas ben ook ik vannacht getroffen door het 'India-virus' en zie het niet zo zitten met mijn gat over de railing van de boot te gaan hangen (wat hier overigens heel gebruikelijk is), dus Jacky gaat alleen mee. Het is een mooie tocht met een prachtige zonsopgang. De rest van de dag rusten we. Ik wil dolgraag vanmiddag mee. We zullen dan ook een ceremonie te zien krijgen. Om 16.30 uur is het zover. Ik twijfel nog om mee te gaan: geen wc's onderweg. Toch maar doen met de nodige voorzorgsmaatregelen en nog gauw twee toiletbezoeken. Zoals Jacky zegt: once in a lifetime! We gaan met de fietsriksja. Het gehobbel activeert opnieuw mijn darmen. Tijdens het stukje dat we dan nog moeten lopen vlieg ik een restaurant binnen. Pfff, net op tijd. We lopen door en ineens voel ik een flinke duw in mijn rug: het blijkt de neus van een enorme koe. Je maakt hier wat mee. De boottocht is meer dan de moeite waard. We krijgen uitleg over de gebruiken en varen eerst naar de plek waar de lijkverbrandingen plaatsvinden. Op 1 dag worden er 100 tot 150 lijken verbrand. De verbranding vindt plaats een half uur na overlijden. Al zingend komt men aanlopen met het lijk op een baar gewikkeld in oranje doeken. Men doppelt het lijk onder in de Ganges voor de verbranding waarvoor de doeken weer worden verwijderd. Je kan hier kiezen tussen twee soorten hout (het ene verbrand je in een half uurtje, het andere doet er ongeveer drie over). Wat er van je over is, wordt in de Ganges gegooid. Er zijn groepen uitgezonderd, die niet verbrand mogen worden: zwangere vrouwen, kinderen tot 10 jaar, mensen die gebeten zijn door een slang, leprozen en de heiligen binnen het geloof. Deze mensen worden met een steen verzwaard in de Ganges gegooid. Bijzonder indrukwekkend! Langs de weg wordt water uit de Ganges verkocht als drinkwater. Dat laten we maar staan nu ;-). We varen langs de andere kant van de rivier weer terug. De zon gaat inmiddels langzaam onder. Onderweg steekt de gids kaarsjes aan die we allemaal in het water leggen. Het wordt een lange sliert van lichtjes. Zo prachtig om te zien. Je mag daarbij iets wensen. Gezamenlijk gaan onze gedachten naar de mensen in Nepal, maar ook iedereen doet een wens voor hem of haar. Een mooi ritueel! Langzaam varen we terug naar de kade. Daar zien we de ceremonie die hier elke avond plaatsvindt. Er is muziek, er wordt gezongen en met veel rituelen wordt alles uitgevoerd. Alsof we in een openluchttheater zitten. Adembenemend mooi! Zo blij dat ik toch ben meegegaan. Dit was uniek. Per fietsriksja gaan we terug rond een uur of 20.00 uur. Het is zo mogelijk nog drukker dan overdag. Ik blijf me hier verbazen over alles wat er te zien is. In het hotel proberen we nog een soepje naar binnen te werken, maar het gaat bijna niet. Nu maar lekker slapen. Inmiddels is duidelijk dat we onze reis inderdaad gaan afbreken. Daarom blijven we morgen (1 mei) een extra nacht in Varanasi. 2 mei zullen we dan een binnenlandse vlucht hebben naar Delhi waar we nog een nachtje blijven. Op 3 mei vliegen we vervolgens met SAS via Helsinki naar Amsterdam. Het was dan slechts een week voor Nederlandse begrippen, maar in onze beleving was dit al bijna 30 dagen. We hebben enorm genoten en het is zoals het is.